Αυτή η λέξη ταλανίζει όλους εμάς που θέλουμε να κάνουμε φωτογραφία έξω από τα συνηθισμένα. Κάποιοι τη θεωρούν φετίχ. Αν για κάποιο λόγο τους πεις επαγγελματίες μπορεί και να παρεξηγηθούν. Αλλά δεν είναι έτσι. Είμαστε ερασιτέχνες όχι γιατί δεν είμαστε επαγγελματίες, όχι γιατί δεν έχουμε τον εξοπλισμό του επαγγελματία, όχι γιατί απλά τραβάμε μερικά καρέ τις Κυριακές και τις αργίες. Είμαστε ερασιτέχνες γιατί το έχουμε επιλέξει. Ακούγεται κάπως περίεργο αλλά έτσι είναι. Αγαπάμε αυτό που κάνουμε και προσπαθούμε να το κάνουμε καλά. Να βάλουμε και εμείς το λιθαράκι μας στο οικοδόμημα που λέγεται φωτογραφία. Κάνοντας κάτι καινούριο. Προσπαθώντας να αγγίξουμε και να ξεπεράσουμε τα όρια της καινοτομίας. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ακυρώνουμε το παρελθόν. Από αυτό διδαχτήκαμε άλλωστε.
Ο ερασιτεχνισμός θα μπορούσε να αποτελέσει κίνημα στην τέχνη στη σημερινή εποχή. Ο συνειδητοποιημένος εννοώ. Η σημερινή εποχή δεν έχει κανένα τέτοιο κίνημα να επιδείξει. Μόνο ανακύκλωση των ρευμάτων του προηγούμενου αιώνα και μάλιστα σε (πολλές φορές) κακές αντιγραφές. Όλοι οι ερασιτέχνες που ξέρουν τι κάνουν και γιατί το κάνουν μπορούν να ενωθούν σε ένα τέτοιο ρεύμα. Με καινοτόμες ιδέες, μακριά από τα κλισέ της εποχής μας. Τι μας προσφέρει η επανάληψη των ίδιων καρέ που συναντάμε παντού καθημερινά πέρα από αυτοεπιβεβαίωση της όποιας ικανότητάς μας.
Επιτέλους! Είμαστε καλλιτέχνες! Ας κάνουμε λοιπόν την ιδέα μας ορατή και σε άλλους, όσο και αν σήμερα φαίνεται να μην ταιριάζει στην εποχή της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου