Πού τελειώνει η φωτογραφία;

(Ο τίτλος με αφορμή το τελευταίο άρθρο του Β.Καρκατσέλη στο Φωτογραφικό Είδωλο)

Είναι αλήθεια ότι όταν κάποιος ασχολείται με μία τέχνη αναπόφευκτα στην πορεία του γεννιούνται ερωτήματα σχετικά με αυτή, τον εαυτό του σε σχέση με αυτή, τη σχέση του με τους άλλους ανθρώπους κτλ. Πολλοί φωτογράφοι έχουν αναρωτηθεί: "Πού τελειώνει η φωτογραφία;" και ο καθένας έχει (ή δεν έχει) δώσει τη δικιά του απάντηση. Έτσι λοιπόν κι εγώ. Όπως έχω ξαναγράψει από αυτές εδώ τις γραμμές, η πρόσφατη επιστροφή μου στις παραδοσιακές μεθόδους φωτογραφίας (βλέπε αναλογική φωτογραφία) και μάλιστα σε ένα νέο φορμά, που μέχρι τώρα δεν είχα συνηθίσει, έβαλε αυτόν τον ηλεκτρονικό χώρο υπό αμφισβήτηση. Και με ένα τρόπο αυτή η νέα προοπτική με έκανε να αναρωτηθώ το παραπάνω και μάλιστα τι σημαίνει αυτό στη σημερινή εποχή.

Που τελειώνει λοιπόν η φωτογραφία, σε μια εποχή όπου τα όριά της έχουν γίνει δυσδιάκριτα έως και αόρατα; Στην εποχή του διαδικτύου συνεχώς κατακλυζόμαστε από εικόνες και φωτογραφίες σε ιστότοπους, ιστολόγια, δίκτυα κοινωνικότητας και άλλα πολλά. Είναι μήπως αυτό το τέλος μιας φωτογραφίας; Η ανάρτησή της στον δικτυακό τόπο όπου διατηρούμε ένα λογαριασμό συνοδευόμενη από το ηλεκτρονικό σχόλιο ενός φίλου (συνήθως: Wow! Nice photo!!!); Από την άλλη το διαδίκτυο υπάρχει για αυτό ακριβώς το λόγο. Για να μας φέρνει πληροφορίες από παντού, γιατί όχι και από τα συρτάρια (ή το σκληρό δίσκο) ενός καλλιτέχνη; Η Τέχνη άλλωστε δημιουργείται για να διαδίδεται στον δέκτη-θεατή και όχι για να μένει στα συρτάρια (ή τους σκληρούς δίσκους) του δημιουργού! Το μήνυμα αλλιώς χάνει την αξία του και η δημιουργία του έργου δεν έχει κανένα νόημα. Έτσι λοιπόν προέκυψε και η on-line gallery.

Από την άλλη μπορεί το τέλος μιας φωτογραφίας να είναι η απλή εκτύπωσή της σε χαρτί ή η αποθήκευσή της σε μορφή διαφάνειας και μόνο; Και τι γίνεται με την έκθεσή τους στο κοινό; Αρκεί όμως μια απλή έκθεση σε κάποιο χώρο τέχνης και οι παρευρισκόμενοι φίλοι και συγγενείς να αναφωνούν: "Ουάου! Τέλειες φωτογραφίες!!!"; Σίγουρα όχι! Αυτό που χρειάζεται η σημερινή φωτογραφία, ανεξάρτητα από το πώς επιλέγει να την παρουσιάσει ο δημιουργός της, είναι να βγει προς τα έξω. Σε όλο το κόσμο. Εκεί που είναι το πραγματικό κοινό της. Αυτοί τους οποίους θέλουμε να αγγίξουμε με τις δημιουργίες μας. Αρκεί να τους μεταδώσουμε κάτι που αξίζει να μεταδοθεί. Την πραγματική Τέχνη που έχει ανάγκη η εποχή μας.