Και έτσι λοιπόν έφτασε ο καιρός και για τις φετινές καλοκαιρινές διακοπές μας. Διαφορετικές φέτος, όπως και 2 χρόνια πριν. Μπορεί το Αιγαίο να μας κάλεσε και φέτος, αλλά είπαμε να μην υποκύψουμε στα κελεύσματά του. Ίσως φταίει και λίγο η εφηβεία που περνάμε ξανά, ως άτομα και ως καλλιτέχνες. Άλλωστε, ο φετινός προορισμός δεν είναι άγνωστος. Και κάποια καλοκαίρια των παλιότερων εφηβειών τα περάσαμε εκεί.
Το αγαπημένο μας νησί δεν θα μας δει λοιπόν φέτος. Ας είναι κι έτσι. Άλλωστε έχουμε μάθει να το βλέπουμε νωρίς, τότε που είμαστε λίγοι και καλοί και όχι μαζί με όλους αυτούς που δεν ξέρουν να εκτιμήσουν αυτό που έχουν μπροστά τους. Ελιτισμός θα μου πει κάποιος, αλλά έτσι είμαστε εμείς οι καλλιτέχνες. Λίγο ελιτιστές, αλλιώς δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε ακριβώς όπως το έχουμε στο μυαλό μας. (ΟΚ άλλοι λιγότερο και άλλοι περισσότερο...)
Διαφορετικό μέρος αλλά με παρέα από τα παλιά. Και αυτό είναι που αξίζει περισσότερο στο φετινό καλοκαίρι. Η παλιοπαρέα της Θεσσαλονίκης ξαναβρίσκεται ανανεωμένη, πάντα έτοιμη για νέες περιπέτειες. Και φυσικά το να είσαι με τον άνθρωπο για τον οποίο νοιάζεσαι περισσότερο. Ειδικά όταν δεν μπορείς να είσαι μαζί του όλο το χρόνο.
Υ.Γ. Για να σας αποζημιώσω, θα σας δείξω λίγο από τη μαγεία της Αστυπάλαιας μέχρι να αναχωρήσω για τις ακτές του Ιονίου.
Αϊ στο διαολο με συγκινησες παλι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί έτσι;
ΑπάντησηΔιαγραφή