"Και στους ευρωπαϊκούς καλλιτεχνικούς κύκλους συνεζητήθη, και με μεγάλο μάλιστα πείσμα, αν η φωτογραφία είναι Τέχνη, όπως είναι η ζωγραφική και η γλυπτική. Κι ακούστηκαν γνώμες σοφές, ανθρώπων κολλημένων στη ρουτίνα και στις παλιές αντιλήψεις. Στις αντιλήψεις εκείνες, που φαντάζονται την φωτογραφία ενός προσώπου, με το στερεότυπο φωτογραφικό μειδίαμα και τη σχετική πόζα, με τα φεγγαρίσια μούτρα, από το ρετούς του φωτογράφου, που θέλει να κολακεύσει το πρόσωπο του πελάτου του. Μα αυτά όλα ανήκουν στο παρελθόν, γιατί νέος άνεμος έδιωξε μακριά τις παλιές αντιλήψεις. Σήμερα, ο φωτογράφος είναι καλλιτέχνης και μόνο σαν καλλιτέχνης μπορεί να επιβληθεί. Άλλη αντίρρησις ήταν, ότι καθένας μπορεί να κάνει φωτογραφίες. Αμ' δε! Ας κοπιάσουν αυτοί που το λένε. Σήμερα, τα μέσα που χρησιμοποιεί ο φωτογράφος είναι τόσα, που χρειάζεται πείρα και πείρα γερή, για να μπορέσει μόνο να εκλέξει, ποια είναι εκείνα, που σε κάθε περίπτωσι, πρέπει να χρησιμοποιήσει. Ο κάθε σκιτζής μπορεί να αρπάξει ένα πινέλο, ένα κάρβουνο και να ζωγραφίσει, ό,τι του καπνίσει, παριστάνοντας το φουτουριστή, τον πριμιτιβίστα, τον εμπρεσιονιστή, τον κυβιστή ή και 'γω δεν ξέρω τι άλλο. Μα στο φωτογράφο χρειάζονται γνώσεις επιστημονικές, πραγματικές, απ' όλους τους κλάδους της επιστήμης. Του χρειάζονται γνώσεις από τη χημεία, από την οπτική, και...και...και... Ποια τέχνη είναι αυτή που ζητά τόσα από τους μύστας της; Στη συζήτησι έδωσε τέλος η τελευταία φωτογραφική έκθεσις, στο Παρίσι. Παρουσιάσθηκαν έργα τέτοια, που απεστόμωσαν και τους πιο διστακτικούς και τους έκαναν να παραδεχτούν, θέλοντας και μη, ότι η φωτογραφία είναι η ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΤΕΧΝΗ."
Μ. Παπαδόπουλος, Νοέμβριος 1932, περιοδικό "ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΤΕΧΝΗ" τεύχος 1
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου